Antoni Banaszak
Antoni Banaszak
Antoni Banaszak (1898 – 1964)
Urodził się w dniu 10.05.1898 r. w Lipowcu powiat Krotoszyn jako syn Michała i Franciszki. Podczas I wojny światowej został wcielony w 1916 r. do Armii Rosyjskiej, z której zdezerterował. Po wybuchu Powstania Wlkp. wstąpił do I Batalionu Jarocińskiego i wziął udział w walkach pod Krotoszynem, Zdunami, Miejską Górką i Rawiczem. Od dnia 30.01.1920 r. został skierowany na ukraiński odcinek frontu bolszewickiego. Zdemobilizowany został w stopniu kanoniera. Od 1929 r, zamieszkał w Orzechowie i podjął pracę jako robotnik w zakładzie sklejek. Mieszkał w Dębnie nad Wartą, a następnie w Orzechowie. Podczas II wojny światowej został wysiedlony wraz z rodziną w okolice Koniecpola. Po wojnie powrócił do Orzechowa i kontynuował pracę w zakładzie produkcji sklejek. Był żonaty z Marianną Węcławiak (1899 – 1945) z którą miał troje dzieci: Henryka, Halinę i Bogdana. Zmarł w dniu 10.08.1964 r. i został pochowany w grobie rodzinnym w Orzechowie. Należał do Koła Pięczkowo Związku Weteranów Powstań Narodowych RP od dnia 1.03.1937 r., gdzie pełnił funkcję zastępcy skarbnika koła posiadając numer ewidencyjny 14811. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Odznaczony Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich.
Adam Andrzejewski
Adam Andrzejewski (1896 – 1981)
Urodził się w dniu 10.12.1896 r. w Orzechowie jako syn Weroniki Andrzejewskiej. W latach 1916-1918 r. pełnił służbę w armii niemieckiej skąd zdezerterował. Jako ochotnik, wstąpił w listopadzie 1918 r. i został przydzielony do Straży Ludowej, przy której sformowano oddział z bronią w ręku dla obrony ważnych obiektów (dworca i mostu kolejowego) następnie brał udział w rozbrajaniu Niemców w rejonie Czeszewa pod dowództwem por. Nowaka i sierż. Michała Gmerka. Po powstaniu pełnił służbę w 68. Pułku Piechoty w Gnieźnie do 1920 r. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Po powrocie z wojska pracował do 1941 r. na PKP w Orzechowie. W okresie wojennym podejrzany o udział w Powstaniu Wlkp. został wywieziony do prac przymusowych do Niemiec. Po wyzwoleniu w 1945 r. powrócił do kraju i znów rozpoczął pracę na PKP w Orzechowie aż do chwili przejścia na emeryturę. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Był zweryfikowanym członkiem zwyczajnym ZBoWiD od 1967 r. Awansowany na stopień podporucznika, uchwała numer W 38/72. Zmarł w dniu 4.08.1981 r. w Orzechowie. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 03.29-0.173 z dnia 29.03.1971 r.
Stanisław Gabała
Stanisław Gabała (1895-1972)
Urodził się w dniu 27.08.1895 r. w Zakrzewie Hauland powiat Śrem jako syn Tomasza i Antoniny z domu Głuszak. 28.12.1918 r. wstąpił do kompanii powstańczej tworzącej się w Śremie. Po sformowaniu oddziału wyruszył pod dowództwem ppor. Tomasza Paula na front pod Rawiczem. Tam został ranny i przebywał w szpitalu w Miejskiej Górce i Skoraszewie. Po wyzdrowieniu od 10.5.1919 r. walczył na odcinku Kępno-Bralin, po czym w składzie 11 Pułku Strzelców Wlkp. walczył na froncie wschodnich rubieży. Zdemobilizowany w dniu 15.11.1921 r. w stopniu szeregowca. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Zmarł w dniu 17.08.1972 r. w Orzechowie i został pochowany na miejscowym cmentarzu. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 03.29-0.173 z dnia 29.03.1971 r.
Michał Gmerek
Michał Gmerek (1890- )
Urodził się w dniu 16.09.1890 r. w Orzechowie jako syn Antoniego i Józefy z domu Kasperskiej. Podczas I wojny światowej, służąc w 2. Kompagnie Infanterie Regiment nr 57 z Wesel (Wesel – miasto powiatowe w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia) został ranny. Brał udział w Powstaniu Wlkp. w składzie Wrzesińskiej Kompanii CKM-ów pod dowództwem Józefa Trawińskiego.
Walenty Gmerek
Walenty Gmerek
Walenty Gmerek (1881-1941)
Urodził się w dniu 6.02.1881 r. w Orzechowie jako syn Antoniego i Katarzyny z domu Michalak. Zdemobilizowany w stopniu starszego szeregowca. Z zawodu był rzeźnikiem. Mieszkał w Orzechowie. Ożenił się z Jadwigą Zaporowską ze Skotnik. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Na początku II wojny światowej wysiedlony wraz z rodziną do Lubartowa. Powrócił do Orzechowa, został aresztowany i w dniu 25 kwietnia osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau, następnie 5 czerwca 1940 roku przewieziony do obozu w Mauthausen gdzie zmarł 10 sierpnia 1941 roku.
Kazimierz Górzyński
Kazimierz Górzyński (1875-)
Urodził się w dniu 24.02.1875 r. w Nowym Mieście powiat Jarocin jako syn Jana i Antoniny. W dniu 15.12.1918 r. wstąpił jako ochotnik do Straży Ludowej w Orzechowie. Służył w niej do 20.05.1919 r. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Z zawodu był obuwnikiem. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp.
Stanisław Grobelniak
Stanisław Grobelniak (1897-1959)
Urodził się w dniu 6.10.1897 r. w Gorzycach jako syn Ignacego i Agnieszki z domu Jaroni. Brał udział w Powstaniu Wlkp. służąc w Kompanii Miłosławskiej w okresie od 1.12.1918 r. do 26.01.1919 r. pod dowództwem Alojzego Nowaka, w tym przy zdobywaniu Witkowa i miejscowości w kierunku Inowrocławia. Od 27.01.1919 r. brał udział w walkach przeciwko Grenzschutz’ owi pod dowództwem por. Sperczyńskiego w 3. Kompanii 5. Pułku Strzelców Wlkp. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Mieszkał w Tucholi przy ul. Nowodworskiego. Z zawodu był handlowcem. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Zweryfikowany w dniu 19.10.1934 r. pod nr 12517.Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 02.26-0.51 z dnia 26.02.1958 r.
Andrzej Kałużny
Andrzej Kałużny (1876-1953)
Urodził się w dniu 28.11.1876 r. w Michałowie koło Żerkowa powiat Jarocin jako syn Marcina i Marianny z domu Witczak. Mieszkał w Biezdziadowie. (Biesdziadowie). Brał udział w Powstaniu Wlkp. Ożenił się w dniu 31.01.1901 w Czeszewie z Katarzyną Robak (1882-1958) z Orzechowa. Pracował na kolei. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Zmarł w dniu 21.01.1953 r. w Orzechowie.
Walenty Karcz
Walenty Karcz (1892 – 1977)
Urodził się w dniu 6.02.1892 r. w Biezdziadowie jako syn Franciszka i Marianny z domu Ziemnej. 1.01.1919 zgłosił się w Poznaniu do koszar przy ul. Solnej do nowo formującej się baterii artyleryjskiej, którą dowodził Kazimierz Nieżychowski. 6.01.1919 bateria ta zaatakowała lotnisko na Ławicy i po ciężkich walkach lotnisko zostało zdobyte i tam oddział Nieżychowskiego, w którym służył Karcz, zabrał 17 jeńców niemieckich do niewoli, oraz sprzęt. Pod koniec stycznia 1919 wyruszył razem z oddziałem pod Szubin i Rynarzewo. Tam zdobyli 10 karabinów maszynowych, 7 koni, 2 armaty oraz 200.000 sztuk amunicji karabinowej. Pod Kcynią stoczył walkę z pociągiem pancernym, oddział powstańczy zmusił pociąg pancerny do wycofania się. Był w Powstaniu Wlkp. do samego końca. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Mieszkał w Skalmierzycach i Orzechowie. Z zawodu był robotnikiem kolejowym. Zweryfikowany przez Związek Powstańcow Wlkp. w dniu 11.04.1934 r. pod numerem 5765. Należał do Koła Skalmierzyce Związku Weteranów Powstań Narodowych od 18.10.1934 r. W 1938 r. należał do Koła Pięczkowo Związku Powstańców Wlkp. a w 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Awansowany na stopień podporucznika, uchwała nr W 4/72. Zmarł w dniu 21.05.1977 r. w Orzechowie i tam został pochowany. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 12.31-0.1064 z dnia 31.12.1958 r.
Franciszek Kasprzak
Franciszek Kasprzak (1893-)
Służył w Kompanii Miłosławskiej wchodzącej w skład Batalionu Wrzesińskiego. Urodził się w dniu 21.08.1893 r. w Orzechowie jako syn Tomasza i Franciszki z domu Kurczak Podczas I wojny światowej został wcielony do Armii Niemieckiej i został w 1915 r. ciężko ranny służąc w 8. Kompanii Infanterie-Regiment nr 13. W dniu 1.01.1919 r. brał udział w oswobodzeniu miejscowości Orzechowo, następnie od 2.01.1919 r. na odcinku Miłosław – Września – Kcynia – Paterek – Nakło nad Notecią do dnia 21.01.1919 r. pod dowództwem Sławińskiego. Od dnia 21.01.1919 r. służył w 9. Pułku Strzelców Wlkp. (późniejszym 67. Pułku Piechoty) w Poznaniu skąd wyjechał na front wschodni i dnia 21.01.1919 r. został zwolniony z wojska. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 12.18-0.1055 z dnia 18.12.1958 r.
Franciszek Grześkowiak
Franciszek Grześkowiak (1897 – 1937 )
Urodził się w dniu 24. 03.1897 r. w Józefowie pow. Środa jako syn Antoniego i Marii z domu Szczepańskiej. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Z zawodu był obuwnikiem. Ożenił się 14.11.1919 r. z Franciszką z domu Grabowską (ur 1893 ) z Solca. Mieszkał w Orzechowie. Zweryfikowany przez Związek Powstańców Wlkp. w Poznaniu pod numerem 19326. Od dnia 4.03.1937 r. należał do Koła Orzechowo Związku Weteranów Powstań Narodowych RP i pełnił tam funkcję zastępcy sekretarza.
Antoni Ignaszak
Antoni Ignaszak (1871-)
Urodził się w dniu 14.01.1871 r. w Chwałowie powiat Jarocin jako syn Szymona i Franciszki z domu Gołza. Zdemobilizowany w stopniu plutonowego. Był stróżem. Ożenił się w 1899 r. w Czeszewie z Marianną Michalak (ur. 1880 r.) z Orzechowa, córką Walentego i Marianny z domu Skrzypczak. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp.
Jan Joachimiak
Jan Joachimiak (1899-1963)
Urodził się w dniu 18.06.1899 r. w Chrzanie powiat Jarocin jako syn Jana i Jadwigi z domu Mikołajczak. Służąc w Armii Niemieckiej podczas I wojny światowej został ranny w 1918 r. W drugiej połowie grudnia 1918 wstąpił do tworzącego się oddziału powstańczego w Miłosławiu i z oddziałem tym wyruszył do Strzałkowa w celu rozbrojenia strażników granicznych. Ze Strzałkowa wyruszył do Witkowa i Powidza. Dowódcą całości był por. Wiewiórowski. Po zakończeniu akcji w Powidzu, jeden pluton wrócił do Strzałkowa w celu utrzymania bezpieczeństwa na tym terenie. Z tego oddziału Joachimiak wraz z innymi towarzyszami, został odkomenderowany do Poznania i tam przydzielony do oddziału wywiadowczo-wykonawczego 1. Kompanii Poznańskiej. Z kompanią tą wyruszył pod Kcynię i tam stoczono pierwszą bitwę z Niemcami. Była to największa bitwa pod Szczepicami, zginęło tam ok. 50 Powstańców. Joachimiak brał również udział w bitwie pod Kowalewkiem w okolicy Kcyni. W walkach o dworzec w okolicy Nakła, został ranny i przebywał w szpitalu w Kcyni aż do zakończenia Powstania Wlkp. Po wyjściu ze szpitala, wrócił do swej poprzedniej kompanii, która to kompania wcielona została do 9. Pułku Strzelców Wlkp. w Jarocinie. W pułku tym przebywał do 1924 r. jako ochotnik. Zdemobilizowany do rezerwy w stopniu sierżanta. Z zawodu był handlarzem. Ożeniony z Rozalią (zm. 1966). W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Mieszkał w Orzechowie. Zmarł w dniu 4 marca 1963 r. w Poznaniu i tam został pogrzebany w dniu 7.03.1963 r. na junikowskim cmentarzu komunalnym.
Jan Kołodziński
Jan Kołodzinski (1900-1982)
Urodził się w dniu 31.05.1900 r. w Orzechowie jako syn Franciszka i Magdaleny z domu Nowak. W końcu grudnia 1918 r. wyjechał do Poznania i tam wstąpił do tworzących się oddziałów piechoty. Po dwutygodniowym pobycie w Poznaniu, utworzono oddział, który wyruszył pod Kcynię i Rynarzewo. Oddział ten liczył 50 ludzi. Walk nie toczył, a miał za zadanie łącznie z całym oddziałem utrzymać w polskich rękach Kcynię i Rynarzewo. Przebywał tam do 20 lutego 1919 r. Z Kcyni i Rynarzewa wyjeżdżali w okolicę i tam przeprowadzali rewizje za bronią u Niemców. Następnie po 20 lutym wrócił do domu w Orzechowie. W kwietniu 1919 r. wstąpił do 61. Pułku Piechoty w Bydgoszczy i tam przebywał do roku 1923, skąd zwolniony został do rezerwy w stopniu szeregowca. Z zawodu był robotnikiem. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Awansowany na stopień podporucznika, uchwała numer W 4/72. Zmarł w dniu 21.12.1982 r. w Orzechowie. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 07.30-0.949 z dnia 30.07.1964 r.
Tomasz Kosmecki
Tomasz Kosmecki (1889-1942)
Urodził się w dniu 12.12.1889 r. w Orzechowie jako syn Filipa i Katarzyny z domu Kubiak. Brał udział w Powstaniu Wlkp. Z zawodu był rolnikiem. Zdemobilizowany w stopniu kaprala. Brał udział w wojnie bolszewickiej. Należał do Koła Obrony Lwowa. Wstąpił do Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. w dniu 27.11.1933 r. a w dniu 1.09.1934 r. został skreślony. Ponownie wstąpił do ZWPN R.P. do Koła Pięczkowo z dniem 19.03.1937 r. W 1938 r. należał do Koła Pięczkowo Związku Powstańców Wlkp. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Na początku II wojny światowej (8 grudnia 1939 roku) wraz z rodziną wysiedlony został do Stanisławic w okolicach Koniecpola, gdzie zmarł w dniu 22.06.1942r. Tam też 10.03.1943 roku zmarła jego żona Helena. Pochowani zostali na cmentarzu parafialnym we wsi Borzykowa. Dzieci – Józef i Joanna wrócili do Orzechowa.
Józef Maciejewski
Józef Maciejewski (1901-1979)
Urodził się w dniu 11.03.1901 r. w Pięczkowie jako syn Tomasza i Jadwigi z domu Sobkowiak. Walczył od dnia 25.12.1918 r. do 20.02.1919 r. w szeregach kompanii powstańców w Orzechowie pod dowództwem por. Nowaka z Czeszewa. Rozbrajał Niemców w celu objęcia władzy nad urzędami miejskimi i gminnymi oraz kolejami i pocztą w powiecie wrzesińskim. Po zakończeniu działań powstańczych ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, do 1. Kompanii 7. Pułku Saperów w Poznaniu. Służbę wojskową odbył od lutego 1919 r. do marca 1921 r. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Z zawodu był kolejarzem. Zmarł w dniu 15.02.1979 r. w Orzechowie. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 12.31-0.3038 z dnia 31.12.1976 r.
Stanisław Matuszewski
Stanisław Matuszewski (1901-)
Urodził się w dniu 9.05.1901 r. w Pięczkowie. Mieszkał w Orzechowie. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Z zawodu był robotnikiem. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp.
Stanisław Nowak
Stanisław Nowak (1893-1944)
Urodził się w dniu 3.01.1893 r. w Orzechowie jako syn Józefa i Józefy z domu Surdyk. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Z zawodu był rolnikiem. Pełnił funkcje społeczne, był sołtysem w latach 1926-1939, prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej w latach 1933-1939. Podarował swoją rolę pod rozbudowujący się cmentarz. Ożenił się z Agnieszką Lisiak (1893-1967). Członek Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Zmarł w dniu 21.09.1944 r. we Wrześni i został pochowany na cmentarzu w Orzechowie.
Władysław Nowak
Władysław Nowak z córką Ireną i wnukami Ryszardem i Jackiem oraz z żoną Teklą lata 60. XX w, Poznań
Tekla Nowak z dziećmi – zdjęcie zrobione w Płocku z katedrą w tle w latach 30 przed II wojną światową
Władysław Nowak (1887-1974)
Urodził się w dniu 22.04.1887 r. w Orzechowie jako syn Kazimierza i Weroniki z domu Gibowskiej. Brał udział w Powstaniu Wlkp. w czasie od 27.12.1918 do 25.2.1919 roku na terenie Orzechowa przy rozbrajaniu władz niemieckich i obsadzaniu ważnych obiektów jak: poczty, dworca kolejowego, fabryki oraz mostu kolejowego znajdującego się na rzece Warcie. Od dnia 31.7.19 r do 31.8.39 r służył jako plutonowy w Policji Państwowej. Dnia 1.01.1940 r. został aresztowany w Poznaniu przez hitlerowców i wywieziony do Generalnego Gubernatorstwa i tam przydzielony do pełnienia służby w Policji Państwowej, a ostatnio został przeniesiony do Komendy Wojewódzkiej w Warszawie, gdzie pełnił służbę do wybuchu powstania w Warszawie. W dniu 7.8.1944 r. został aresztowany przez SS jako podejrzany o udzielanie pomocy powstańcom w powstaniu. Został strasznie pobity i wywieziony do obozów koncentracyjnych jak: Wilhelmshagen [Zwangsarbeiter-Durchgangslager Berlin-Wilhelmshagen], Sachsenhausen, Flossenbürg [Konzentrationslager Flossenbürg – niemiecki obóz koncentracyjny założony w maju 1938, w pobliżu miasta Weiden, w Górnym Palatynacie, w Bawarii, w Niemczech, funkcjonował do kwietnia 1945], Ravensbruck i Zwickau w Niemczech. Po wyzwoleniu w maju 1945 r. przez armię amerykańską został przez nich umieszczony jako bardzo słaby i chory w szpitalu w mieście Weiden w Saksonii, gdzie przebywał do 14.8.45. Dnia 15.8.1945 r. wyjechał transportem do Polski i przybył dnia 23.8.1945 r. do Poznania. Mieszkał w Poznaniu przy ul. Dzierżyńskiego. Ożeniony z Teklą Barras (1898-1977). Awansowany na stopień podporucznika, uchwała numer W 4/72. Członek ZBoWiD-u od 31.07.1957 r. Zmarł w dniu 12.02.1974 r. w Poznaniu i został pochowany na cmentarzu junikowskim w dniu 15.02.1974 r. Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 02.26-0.51 z dnia 26.02.1958 r.
Franciszek Pawlaczyk
Franciszek Pawlaczyk (1897-1974)
Urodził się w dniu 10.09.1897 r. w Orzechowie jako syn Tomasza i Jadwigi z domu Zenker. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Zmarł w dniu 2.03.1974 r. w Maubeuge we Francji (region Hauts-de-France, w departamencie Nord).
Marcin Pawlaczyk
Marcin Pawlaczyk (1887-1964)
Urodził się w dniu 5.11.1887 r. w Miłosławiu jako syn Tomasza i Jadwigi z domu Zenker. Brał udział w Powstaniu Wlkp. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Zmarł w dniu 3.12.1964 r. we Wrześni.Zweryfikowany jako powstaniec wlkp. pod numerem 19352.W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. w którym był skarbnikiem.
Antoni Pawlak
Antoni Pawlak (1875-)
Urodził się w dniu 17.05.1875 r. w Czeszewie jako syn Antoniego i Marianny z domu Piewejdy. Brał udział w Powstaniu Wlkp. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Ożenił się w 1899 r. w Czeszewie ze Stanisławą Dolata (ur. 1880) z Orzechowa. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp.
Jan Przydryga
Jan Przydryga (1896-1966)
Urodził się w dniu 24.06.1896 r. w Czeszewie jako syn Józefa i Józefy z domu Stachowskiej. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Wstąpił do Związku Powstańców Wlkp. w dniu 2.09.1937 r. W 1938 r. należał do Koła Pięczkowo Związku Powstańców Wlkp. Zmarł w dniu 14.06.1966 r. w Orzechowie.
Walenty Ratajczak
Walenty Ratajczak (1886-1963)
Urodził się w dniu 25.01.1886 r. w Solcu powiat Środa jako syn Andrzeja i Jadwigi z domu Kasprzak.W dniu 16.12.1918 r. wstąpił do służby w Straży Ludowej w Orzechowie. Służbę pełnił do 20.02.1919 r.W dniu 20.09. 1920 r. został powołany do służby wojskowej. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Z zawodu był kolejarzem. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Zmarł w dniu 9.09.1963 r. i został pochowany na cmentarzu w Orzechowie.
Tomasz Stachowiak
Tomasz Stachowiak (1899- 1979)
Urodził się 22.11.1899 r. w Laer Bochum (DE)jako syn Tomasza, Franciszk z domu Kasperskiej. W grudniu 1918 r. wstąpił ochotniczo do tworzącej się kompanii we Wrześni, skąd pod dowództwem por. JózefaTrawińskiego wyruszyła kompania w boje o Szubin, Kcynię aż pod Bydgoszcz. Największe walki stoczył pod Kcynią i Rynarzewem. W 1919 r. wcielony został do 68 Pułku Piechoty w Poznaniu, gdzie przebywał do sierpnia 1922 r. Wraz z 68 Pułkiem Piechoty brał udział w wojnie z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. Podczas tych walk został ranny. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym Uchwała Rady Państwa nr: 08.01-0.715 z dnia 1958-08-01. Zmarł w 7. 05. 1979 roku i został pochowany na cmentarzu Orzechowie.
Czesław Skrzypczak
Czesław Skrzypczak (1895- 1937 )
Urodził się w dniu 3.07.1895 r. w Koszutach Kolonii jako syn Jana i Marii z domu Jankowiak. Brał udział w Powstaniu Wlkp. Był urzędnikiem. Zdemobilizowany w stopniu plutonowego. Mieszkał w Orzechowie. Należał do Koła Pięczkowo Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. do którego wstąpił 23.02.1937 r. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp.
Wincenty Skrzypkowski
Wincenty Skrzypkowski (1899-1960)
Urodził się w dniu 19.01.1899 r. w Miłosławiu jako syn Wiktorii Skrzypkowskiej. Wcielony do Armii Niemieckiej został podczas I wojny światowej ciężko ranny. W początku grudnia 1918 r wstąpił do oddziału powstańczego tworzonego przez por. Nowaka. Oddział ten w dniu 28 lub 29 grudnia 1918r. uderzył na Niemców w Witkowie pow. Gniezno i rozbroił ich. Należał do grupy parlamentariuszy. Następnie przydzielony został do 2. Kompanii Ckm. pod dowództwem por. Józefa Trawińskiego. Z tą kompanią wyruszył w boje na Gniezno, Zdziechowę, Żnin, Łabiszyn, Szubin, Kcynię, Rynarzewo i Paterek. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Zmarł w Orzechowie w dniu 19.12. 1960 r. i tam na cmentarzu został pochowany. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 08.01-0.715 z dnia 1.08.1958 r.
Walenty Smektała
Walenty Smektała (1897-1973)
Urodził się w dniu 14.02.1897 r. w Kuczynce powiat Gostyń jak syn Walentego i Wiktorii z domu Błaszczyk. Podczas I wojny światowej powołany do Armii Niemieckiej służył w 8. Kompanii Reserve-Infanterie-Regiment 6 z Poznania. W 1916 r. został ciężko ranny. Brał udział w Powstaniu Wlkp. W początkach stycznia 1919 r. przystał do oddziałów powstańczych tworzonych w rejonie Miejskiej Górki pod Rawiczem. W ich składzie brał udział w potyczkach z Grenzschutz’em w dniach 11 stycznia, 12 stycznia, 16 stycznia, 23 stycznia, w czasie których odparto wszystkie uderzenia niemieckie dążące do opanowania Miejskiej Górki oraz w potyczce 12.02.1919 o wieś Kawcze. W dniu 2 lutego 1919 r. wstąpił do utworzonej kompanii powstańczej w składzie grupy Leszno pod dowództwem dr. Śliwińskiego. Kompania ta objęła prowadzenie dalszych działań w rejonie Rawicz-Poniec- Leszno do 20.02.1919. Po powstaniu służył w 69. Pułku Piechoty w Zakładzie Gospodarczym Pułku w Poznaniu. Mieszkał w Orzechowie. Z zawodu był piekarzem. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Ożeniony z Joanną Staniszewską (1897-1976) w 1923 r., z którą miał dzieci: Irena (ur. 1924), Franciszka (ur. 1926), i Stanisław (ur. 1932). Zmarł w dniu 24.03.1973 w Mieszkowie. Pochowany w Orzechowie. Należał od dnia 1.03.1937 r. do Koło Pięczkowo Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. a następnie do Związku Powstańców Wielkopolskich od dnia 18.04.1938 r. W 1938 r. należał do Koła Pięczkowo Związku Powstańców Wlkp. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Awansowany na stopień podporucznika, uchwała nr W 8/72. Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, numer legitymacji 1787-69-149 z dnia 10.01.1970 r., Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 08.01-0.715 z dnia 1.08.1958 r., Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 r. -legitymacja nr L-4168 z dnia 11.02.1967.
Józef Świgoniak
Józef Świgoniak (1904-)
Urodził się w dniu 4.03.1904 r. w Oberhausen (Niemcy) jako syn Jana i Agnieszki. Brał udział w Powstaniu Wlkp. służąc w 2. Batalionie Kompanii Jarocińskiej pod dowództwem Szymandery. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Z zawodu był prokurentem. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Awansowany na stopień podporucznika, uchwała nr W 34/72. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 11.11.-0.1072 z dnia 11.11.1971 r.
Franciszek Tadyszak
Franciszek Tadyszak (1893-1947)
Urodził się w dniu 28.03.1893 r. w Orzechowie jako syn Józefa i Katarzyny z domu Kasprzak. Powołany do Armii Niemieckiej służył w piechocie, w 8. Kompanii Infanterie Regiment nr 58, posiadając stopień Gefreiter a później Unteroffizier. Podczas walk był dwukrotnie ranny w 1916 i 1917 r. Następnie służył od dnia 2.01.1919 r. w 68. Pułku Piechoty. Brał udział w wojnie bolszewickiej w okresie od 1919 do 1920 r., służąc w 68. Pułku Piechoty gdzie był dwukrotnie ranny. Ożenił się w dniu 8.11.1925 r. ze Stanisławą Kałużną. Z zawodu był kołodziejem. Awansowany w 1919 r. na stopień plutonowego, a w 1920 r. na stopień sierżanta. Z dniem 19.11.1920 r. został przeniesiony do rezerwy. Posiadał zaświadczenie wystawione przez Referat Historyczny Dowództwo Okręgu Korpusu nr VII w Poznaniu o numerze 276/I/II 680/38. Należał do Kola Pięczkowo Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. od dnia 21.03.1937 r. Zweryfikowany przez Związek Powstańców Wlkp. pod numerem 15117 w dniu 2.09.1937 r. W 1938 r. należał do Koła Pięczkowo Związku Powstańców Wlkp. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Zmarł w dniu 13.02.19 47 r. w Miłosławiu. Odznaczony: Medalem Pamiątkowym za wojnę 1918/1921 rozkaz nr 8/39 DOK VII
Jan Tadyszak
Jan Tadyszak (1900-1984)
Urodził się w dniu 14.06.1900 r. w Orzechowie jako syn Józefa i Katarzyny z domu Kasprzak. W dniu 30.11.1918 r. wstąpił do Straży Ludowej a następnie przydzielony do jednostki powstańczej w Poznaniu, w której pod dowództwem por. Pruchniewicza walczył w zdobywaniu Prezydium Policji. Następnie pełnił warty uliczne, w lutym został skierowany na front północny, gdzie walczył nadal pod Szubinem i Paterkiem. Z wojska został zwolniony w dniu 22.11.1922 r. Ożeniony z Cecylią (+1986). Awansowany na stopień podporucznika, uchwała nr W 15/72. Zmarł w Poznaniu i został pochowany w dniu 7.09.1984 r. na cmentarzu miłostowskim. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 03.16-0.232 z dnia 16.03.1973 r.
Wojciech Walczak
Wojciech Walczak (1880-1961)
Urodził się w dniu 10.04.1880 r. w Orzechowie jako syn Marcina i Franciszki z domu Gałęza. Ożenił się w 1904 r. w Czeszewie z Marianną Burczyk (ur. 1882 r.). W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Zmarł w dniu 23.11.1961 r. w Orzechowie.
Jan Warczygłowa
Jan Warczygłowa (1899-1943)
Urodził się w dniu 20.10.1899 r. w Orzechowie jako syn Antoniego i Franciszki z domu Kosmeckiej. Powołany do Armii Niemieckiej został w 1918 r. ranny. Brał udział w Powstaniu Wlkp. zweryfikowany w dniu 17.01.1935 r. pod nr 14181. Zdemobilizowany w stopniu kaprala. Mieszkał w Toruniu przy ul. Czarnieckiego. Zmarł w dniu 12.04.1943 r. w Sieradzu.
Józef Wawrzyniak
Józef Wawrzyniak (1871-)
Urodził się w dniu 17.03.1871 r. w Pięczkowie powiat Środa jako syn Macieja i Justyny z domu Zaworskiej. W dniu 12.12.1918 r. wstąpił ochotniczo do służby w Straży Ludowej w Orzechowie. Służył do 10.071919 r. Zdemobilizowany w stopniu szeregowca. Ożenił się z Katarzyną Serafin z Orzechowa. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp.
Jan Maria Wilgocki
Marian Jan Wilgocki (1896 – 1939)
Urodził się w dniu 8.12.1896 r. w Orzechowie jako syn nauczyciela Józefa i Józefy z domu Michałowskiej. Brał udział w Powstaniu Wlkp. W 1918 r. wstąpił do Kompanii Miłosławskiej i brał udział w walkach na froncie północnym. W następnych latach po powstaniu ukończył Wydział Rolniczo – Leśny Uniwersytetu Poznańskiego. Ożenił się z Anną Szubert, z którą miał dzieci: Macieja i Barbarę. Do 1939 r. był nadleśniczym w Sarniej Górze w Borach Tucholskich. Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. służył w Obronie Terytorialnej. We wrześniu 1939 roku na terenie powiatów sępoleńskiego i tucholskiego niemiecki najeźdźca utworzył powiatową jednostkę organizacji “Selbstschutz” z siedzibą w Sępólnie. Został aresztowany przez Selbschutz w dniu 6.11.1939 r. W październiku i listopadzie 1939 r. w lesie nad rzeczką Kicz hitlerowcy przeprowadzili szereg egzekucji. Egzekucje często poprzedzane torturami aresztowanych, odbywały się również w pobliskich lasach. Jednym z głównych miejsc kaźni stało się miejsce zwane Rudzki Most (niem. Rudabrücke), położone w Borach Tucholskich (między rzekami Brdą a Rudą, na południe od Tucholi) w pobliżu gajówki o tej samej nazwie. W Rudzkim Moście i najbliższej okolicy zamordowano około 560 osób. Mordu dokonano w dniach 24, 27 i 30 października oraz 2, 6 i 10 listopada 1939 r. Wśród ofiar mordu był także Marian Wilgocki, rozstrzelany 10.11.1939 r.
Franciszek Wlekliński
Franciszek Wlekliński (1891-1992)
Urodził się w dniu 20.11.1891 r. w Szamarzewie powiat Pyzdry jako syn Andrzeja i Józefy
z domu Owczarzak. Miał ośmioro rodzeństwa. W latach 1901 – 1905 mieszkał z rodziną we Wszemborzu i tam uczęszczał do szkoły. Brał udział w strajku szkolnym. W dniu 15.10.1912 r. został powołany do służby w Armii Niemieckiej. W dniu 15 października 1912 roku wcielony został do armii pruskiej w mieście Neu-Ruppin za Berlinem, do Infanterie-Regiment Großherzog Friedrich Franz II von Mecklenburg-Schwerin (4. Brandenburgisches) Nr. 24 . Do domu już nie powrócił, bowiem wybuchła pierwsza wojna światowa. Walczył na wszystkich frontach tej wojny:
w 1914 roku- front belgijski i francuski,
w 1915 roku- front serbski i węgierski, w 1916 roku- front francuski i rosyjski,
w 1917 roku – front francuski i rosyjski,
w 1918 roku- front francuski.
Dnia 28 grudnia 1918 wstąpił do 2. Kompanii Trzemeszeńskiej, w jej składzie wyruszył do walki o zdobycie Rynarzewa, Brzezin, Kcyni i Szubina oraz toczył walki nad Notecią. Walki trwały do pierwszych dni lutego 1919 r. Udział w Powstaniu potwierdzają świadkowie. Zdemobilizowany w stopniu starszego szeregowca. Z zawodu był rolnikiem. W 1922 r. poślubił Annę Gmerek z Orzechowa. W dniu 3.03.1937 r. wstąpił do Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P.
W 1938 r. należał do Koła Pięczkowo Związku Powstańców Wlkp. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Awansowany na stopień podporucznika, uchwała nr W 15/72.
Zmarł w dniu 21.02.1992 r. i został pochowany na cmentarzu w Orzechowie.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 08.01-0.715
z dnia 1.08.1958 r.
Stanisław Wojtczak
Stanisław Wojtczak (1902-1982)
Urodził się w dniu 21.11.1902 r. w Siedleminie jako syn Jana i Agnieszki z domu Grygiel. Brał udział w Powstaniu Wlkp. służąc w Batalionie Wrzesińskim pod komendą Jana Bartkowiaka. Zmarł w dniu 12.09.1982 r. w Orzechowie.
Jan Zaworski
Jan Zaworski (1872-)
Urodził się w dniu 5.06.1872 r. W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp.
POLEGLI LUB ZMARLI W SŁUŻBIE OJCZYZNY – Z ORZECHOWA, PIĘCZKOWA, CZESZEWA
1.Andrzejak Jan (1894-1920) Urodził się w Komorzu jako syn Kazimierza i Władysławy. Mieszkał w Czeszewie. Służył jako szeregowiec w 72. Pułku Piechoty. Zmarł w Krakowie.
2.Cynarzewski Marcin (1986-1919) Urodził się w dniu 8.11.1896 r. w Orzechowie jako syn gospodarza Marcina i Eleonory z domu Guzek. Powołany do służby w Armii Niemieckiej był podczas I wojny światowej dwukrotnie ranny w 1917 r. Służył w stopniu kanoniera w I Batalionie 1. Pułku Artylerii Polnej Wielkopolskiej w Poznaniu (późniejszy 15. Pułk Artylerii Polowej Wielkopolskiej). Zmarł z ran w dniu 16.09.1919 r. w Poznaniu i tam na Cmentarzu Garnizonowym został pochowany w grobie numer CG–VII–217.
3. Dembiński Edward (1900-1920) Urodził się w 1900 r. w Pięczkowie jako syn Ignacego i Franciszki z domu Stasiak . Służył w stopniu szeregowca w 5. Kompanii 55. Pułku Piechoty. Zmarł w dniu 1.11.1920 r. w Gnieźnie.
4. Dembiński Leon (1899-1919) Urodził się w dniu w Pięczkowie jako syn Ignacego i Franciszki z domu Stasiak.
Służył w stopniu szeregowca początkowo w 2 Kompanii Batalionu Średzkiego, a później w składzie 6. Kompanii II Batalionu 62. Pułku Piechoty. Poległ pod Szczepicami pod Kcynią powiat nakielski na froncie północnym w dniu 3.02.1919 r., gdy granat artyleryjski urwał mu obie nogi.Został pochowany w Dębnie gmina Nowe Miasto n. Wartą.
5. Filipiak Ignacy (1896-1920) Urodził się w dniu 21.07.1896 r. w Chlebowie jako syn Rocha i Konstancji z domu Kasprzak. Służył w stopniu szeregowca w 61. Pułku Piechoty. Zmarł w dniu 20.09.1920 r. w Małej Narewce koło Grodna.
6. Gmerek Ignacy (1894-1921) Urodził się w dniu 27.07.1894 r. w Orzechowie jako syn Antoniego i Józefy z domu Kasperskiej. Służył w stopniu bombardiera w 14. Pułku Artylerii Polnej. Zmarł w dniu 26.04.1921 r. we Wrześni.
7. Kowalewski Józef (1899-1920) Urodził się w dniu 19.02.1899 r. w Orzechowie jako syn Kazimierza i Franciszki z domu Wawrzyniak. Służył w stopniu szeregowca w warsztatach samochodów wojskowych w Poznaniu. Mieszkał w Grójcu w powiecie średzkim. Zmarł w Poznaniu w dniu 20.11.1920 r.
8. Zygfryd Mroziński (1896 – 1919) Urodził się w dniu 2.01.1896 r. w Czeszewie jako syn Augustyna i Marianny z domu Dziekan. Służył w stopniu strzelca w Kompanii Miłosławskiej wchodzącej w skład Batalionu Wrzesińskiego, później wcielonej do 10. Pułku Strzelców Wlkp. (następnie 68. Pułku Piechoty). Mieszkał w Czeszewie. W dniu 6. [dniu 9., data zapisana w Czeszewie] 02.1919 r. poległ pod Paterkiem koło Nakła. Zginął od wybuchu granatu. Został pochowany w Paterku a w czerwcu 1919 r., nastąpiła ekshumacja na cmentarz do Czeszewa.
9. Pawlak Franciszek Urodził się w dniu 7.01.1901 r. w Pięczkowie jako syn Franciszka. Służył w stopniu szeregowca w 1. Kompanii 4. Pułku Garnizonu Poznańskiego. Mieszkał w Świączyńskich Olędrach. Zmarł z chorób w Poznaniu w dniu 8.01.1920 r.
10. Skrzypczak Leon Urodził się w Pięczkowie powiat Środa jako syn Józefa i Ludwiki z domu Zaworskiej.Służył w stopniu szeregowca w 5. Kompanii 55. Pułku Piechoty. Poległ pod Linowem powiat Brześć Litewski (obecnie Białoruś) w dniu 26.07.1920 r.
Zmieszczone wyżej materiały zostały opracowane na podstawie informacji przekazanych przez:
Michała Pawełczyka – opracowanie biogramów, które uzupełnione zostały także przez rodziny powstańców.
Zdjęcia i inne dokumenty zamieszczone powyżej pochodzą z archiwów domowych rodzin powstańców i zostały przekazane przez:
Danutę Grabowską, Barbarę Hintz, Stefana Domańskiego, Grażynę Piechocką, Ewę Staniszewską, Anitę Stachowiak, Leszka Gabałę, Krystynę Jędrasiak, Teresę Kołodzińską, Elżbietę Grzybek z domu Czaińską